Το Κορινθιακό Θέατρο «Βασίλης Ρώτας» είναι σύλλογος που λειτουργεί στην Κόρινθο επί τρεις δεκαετίες . Από την ίδρυσή του και τους στόχους του, είναι δεμένο με τη ζωή και τα οράματα της κορινθιακής κοινωνίας και τη γόνιμη συμμετοχή του στα πολιτιστικά πράγματα, με την προβολή αξιών και προβληματισμών ,πάντοτε μέσα από την θεατρική τέχνη.
Σκοπός αυτής της εισήγησης δεν είναι η απλή αναφορά σε μία θεατρική ομάδα μιας επαρχιακής πόλης. Ούτε να διορθώσει τα κακώς κείμενα στο χώρο της πολιτιστικής και ιδιαίτερα της θεατρικής δημιουργίας. Έρχεται να καταθέσει στο συνέδριο δεδομένα και εμπειρίες , ενέργειες , επιδιώξεις και αποτελέσματα, προς χρήση των ερευνητών. Δεδομένα αυθεντικά ,που καλύπτουν όλο το φάσμα μιας προσπάθειας από το ξεκίνημά της μέχρι την υλοποίησή της ,σε όλη την διαδικασία στόχων, σκοπών, μέσων και προβληματισμών και που φέρουν την σφραγίδα της αυτενέργειας και του προσωπικού βιώματος.
Πρέπει από την αρχή να τονιστεί, ότι για τα ιδρυτικά μέλη του συλλόγου η λέξη ερασιτέχνης , δεν είχε, και συνεχίζει να μην έχει την ξεπεσμένη νεοελληνική έννοια του πρόχειρου, τυχαίου, πρόσκαιρου και περιστασιακού, αλλά την καθαρή αρχαιοελληνική έννοια του ατόμου που έχει «έραση» για την τέχνη, δηλαδή έρωτα, αγάπη για την τέχνη. Και φυσικά αυτή η αγάπη για την θεατρική τέχνη δεν ήρθε ξαφνικά και από μόνη της.
Ατέλειωτα χρόνια στην Κόρινθο περπατάμε πάνω στα σπασμένα μάρμαρα των αρχαίων εγκαταλελειμμένων και ανεκμετάλλευτων θεάτρων, ακούγοντας μέσα στην απόλυτη σιγή τον απόηχο της μουσικής που βγαίνει από τα χορικά των αρχαίων τραγωδιών. Επάνω στα σπασμένα αυτά μάρμαρα μάθαμε για τον Ορφέα, μιλήσαμε για τον Αρίωνα και την δουλειά του πάνω στον διθύραμβο. Ανάμεσα στα σπασμένα κιονόκρανα μάθαμε για τον κορινθιακό ρυθμό και τα παιδικά χρόνια του Οιδίποδα. Ύστερα διαβάσαμε τις τραγωδίες Μήδεια του Ευριπίδη και Μέλισσα του Καζαντζάκη που ο μύθος τους εξελίσσεται σ’ αυτό τον τόπο.
Tα παιδικά μάτια πολλών μελών του συλλόγου είδαν στις πλατείες τους πρόσφυγες, από την Μικρά Ασία, να τραγουδάνε τους καημούς και τις χαρές τους, ενώ στα χρόνια της κατοχής θαυμάσανε ερασιτέχνες θεατρίνους που μιλούσαν για ψωμί και λευτεριά. Από σπουδαίους καλλιτέχνες παρακολουθήσανε αργότερα την κωμωδία του Αριστοφάνη «Ειρήνη». Εκεί γελάσανε και ταυτόχρονα καταλάβανε την ομορφιά και την δύναμη του Θεάτρου. Έτσι αποκτήσανε τις πρώτες και αναγκαίες γνώσεις. Τότε ακριβώς γνωρίσανε τον συμπατριώτη μας ποιητή και αγωνιστή της λευτεριάς Βασίλη Ρώτα .Αυτός είπε ότι το Θέατρο είναι ο θρόνος του λαού.
Έτσι άρχισε η όμορφη περιπέτεια στο χώρο του θεάτρου. Έτσι άρχισε ένα πείραμα που αγαπήθηκε, κυνηγήθηκε, αλλά τελικά άντεξε στο χρόνο και για εκατοντάδες Κορίνθιους έχει γίνει σημείο αναφοράς για τη συμμετοχή τους στην ερασιτεχνική δημιουργία.
Δεκάδες θίασοι από τις βαλκανικές χώρες έλαβαν μέρος στη Βαλκανιάδα θεάτρου που για αρκετά χρόνια έγινε στην Κόρινθο. Και το φεστιβάλ θεάτρου που γίνεται κάθε Αύγουστο έχει κάνει την πόλη της Κορίνθου κέντρο του ερασιτεχνικού θεάτρου. Ταυτόχρονα όμως το Κορινθιακό Θέατρο « Βασίλης Ρώτας» όλα αυτά τα χρόνια με παραστάσεις σε πολιτείες και χωριά, με Σεμινάρια Θεατρικής Παιδείας που οργανώνει κάθε χρόνο, όπου διδάσκουν κορυφαίοι άνθρωποι της τέχνης, με την συμμετοχή σε Φεστιβάλ στην Ελλάδα και το εξωτερικό, έχει συμβάλει στη δημιουργία θεατρικού κοινού.
Όλοι αυτοί οι στόχοι και οι σχετικές πρωτοβουλίες δεν ήρθαν από μόνα τους , ούτε επιλέχτηκαν τυχαία. Για να έχει η προσπάθεια επιθυμητό και βιώσιμο αποτέλεσμα, υπήρξε έντονος και βαθύς προβληματισμός, που ξεκινούσε από το εξής δεδομένο:
Στη θεατρική παράσταση το «παίζω» και «παρακολουθώ» είναι στάδιο ενιαίας διαδικασίας. Αρχίζει και τελειώνει μπροστά στα μάτια του κοινού, αφού προηγήθηκε σε όλη τη διάρκεια του έργου η συγκινησιακή λειτουργία ανάμεσα σε καλλιτέχνες και θεατές. Υπάρχει συνεχής επικοινωνία και αμεσότητα που παραπέμπουν σε μυνήματα και διαλογισμούς καλώντας σε όλη τη διάρκεια του έργου τον θεατή να κοινωνήσει τα άχραντα μυστήρια της ζωής και του θανάτου.
Και για να εξασφαλίζεται όσο το δυνατόν περισσότερο αυτή η μέθεξη, χρειάζεται οι συντελεστές της παράστασης να είναι διαβασμένοι και οι θεατές να είναι " διψασμένοι".
Για τον λόγο ακριβώς αυτό κάθε χρόνο οργανώνονται Σεμινάρια Θεατρικής Παιδείας από το Κορινθιακό Θέατρο «Βασίλης Ρώτας» , όπου κορυφαίοι άνθρωποι του θεάτρου και της τέχνης διδάσκουν καταθέτοντας τις γνώσεις, την πείρα και τις προσωπικές τους θέσεις πάνω σε θέματα θεατρικής συγγραφής, σκηνοθεσίας ,χορογραφίας, μουσικής, σκηνογραφίας, και υποκριτικής τέχνης. Το δε ακροατήριο αποτελείται τόσο από μέλη του θιάσου όσο και του ευρύτερου θεατρόφιλου κοινού, που έρχονται να λάβουν μέρος στα εργαστήρια και να καταθέσουν και τις δικές τους θέσεις και απόψεις σε ένα επίπεδο ελεύθερου διάλογου, μέσα σε κλίμα ευφορίας και μέθεξης στον τομέα της θεατρικής τέχνης .
Για την ιστορία αναφέρουμε, ότι από τους πρώτους ανθρώπους του πνευματικού και θεατρικού χώρου που ανταποκρίθηκαν και έλαβαν μέρος στα Σεμινάρια Θεατρικής Παιδείας με εισηγήσεις τους ήταν: Ο Ιάκωβος Καμπανέλλης που μίλησε για τη « Συγγραφή του θεατρικού έργου», ο Κώστας Γεωργουσόπουλος για τις « Ρίζες της Αρχαίας Τραγωδίας», ο Νίκος Πιέρος για το «Ιστορικό Δράμα», ο Φοίβος Ταξιάρχης για την «Ορθοφωνία», ο Δημήτρης Ποταμίτης για το « Παιδικό Θέατρο», ο Γιάννης Μαρκόπουλος για την « Μουσική στο Θέατρo», ο Μουσικοσυνθέτης Νικηφόρος Ρώτας για τη μουσική που έγραψε για το έργο « Η δίκη της Νυρρεμβέργης», ο Κώστας Καζάκος για τον« Αυτοσχεδιασμό στο Θέατρο».
Στα χρόνια που πέρασαν ήρθαν στη Κόρινθο και μίλησαν, ο Νίκος Παπακωνσταντίνου για την « Ορθοφωνία στο Θέατρο» , ο Άγγελος Αντωνόπουλος για την « Σαιξπηρική Δημιουργία», ο Νότης Περγιάλης για την « Σκηνοθεσία στο Θέατρο », η Βούλα Δαμιανάκου για την « Μετάφραση του Σαιξπηρικκού λόγου », ο Γιώργος Μποτονάκης για το « Ψυχόδραμα », ο Γιώργος Χαραλαμπίδης για το « Λαϊκό Θέατρο», ο Βασίλης Μπογιουκλάκης για την « Υποκριτική Τέχνη », ο Ρένος Ρώτας για την « Σημασία της Συνεργασίας στο Θέατρο», ο Ιάκωβος Ψαράς για την «Τέχνη του ηθοποιού στο Θέατρο», ο Βασίλης Κολοβός για τον «Ρόλο του Καλλιτέχνη στη Διασφάλιση της Ειρήνης» , ο Στέφανος Ληναίος για το « Σύγχρονο Ελληνικό Θέατρο», η Ελένη Καλία για την « Ρητορική τέχνη στο Θέατρο», η Νέλλη Καρρά για το «Σώμα του Ηθοποιού στην Αρχαία Τραγωδία», ο Τάσος Ζωγράφος για την« Καταγωγή της Σκηνογραφίας στο Θέατρο και τον Κινηματογράφο», ο Γιάννης Φλερύ για την «Χορογραφία και την κηνισιολογία στο Θέατρο», ο Ρένος Ρώτας « Για τις δυσκολίες που αντιμετώπιζε στο χτίσιμο ενός ρόλου», η Μαρία Σκούπα για την « Ερμηνεία του ρόλου της Μήδειας στο Θέατρο», ο Γιάννης Μπάρτζης για τον «Μύθο της Μήδειας στην Αρχαία Κόρινθο», o Mιχάλης Ιερωνυμίδης « Με την ευκαιρία μια έκδοσης της Μήδειας», και πολλοί άλλοι που συνεχίζουν να έρχονται πάντα αφιλοκερδώς εκφράζοντας τον ενθουσιασμό τους για τη συμμετοχή των συμπολιτών μας σε ένα τέτοιο θεσμό.
Με τέτοιες πλούσιες εμπειρίες και δραστηριότητες το Κορινθιακό Θέατρο «Βασίλης Ρώτας» συνεχίζει την ανοδική του πορεία προς το κοινό, με μια σειρά θεατρικών έργων, Ελλήνων και ξένων συγγραφέων, που παρουσιάζει τόσο στην Κόρινθο όσο και εκτός Κορίνθου.
Ιδιαίτερα απασχόλησε το γεγονός , ότι υπήρχαν άνθρωποι που δεν μπορούσαν να δουν θέατρο. Ήταν οι κάτοικοι των χωριών. Και αφού δεν μπορούσαν να ταξιδέψουν να δουν θέατρο, έπρεπε το θέατρο να πάει κοντά τους .
Γιατί αυτός είναι ο Ρόλος του Θέατρου. Να φέρει την τέχνη στο ύψος του λαού. Έτσι δόθηκαν εκατοντάδες παραστάσεις σε πολιτείες και χωριά όχι μόνο της Κορινθίας και όχι μόνο από μια φορά σε κάθε χωριό, με καταπληκτική πράγματι προσέλευση και συμμετοχή των κατοίκων.
Ανάλογες είναι και οι παραστάσεις που δίνονται σε όλη την Ελλάδα, όπως στην Κρήτη, σε Δήμους της Αττικής, στη Σπάρτη στο Αίγιο, στα Καλάβρυτα, στην Αρκαδία, στην Αργολίδα, στη Σύρο, στη Σαλαμίνα, στην Καρδίτσα, στην Ορεστιάδα, στην Άρτα, στην Παραμυθιά Θεσπρωτίας και στην Ιθάκη. Όσο για τις περιοδείες στο εξωτερικό, δόθηκαν παραστάσεις στο Πλοέστι της Ρουμανίας, στο Μπλαγκόεβραντ, στη Γκότσε Νέλφε και στο Κίρτζιλη της Βουλγαρίας, στην Κικίντα της Γιουγκοσλαβίας, στο Φίερι την Λούσνια και το Αργυρόκαστρο της Αλβανίας, καθώς και στα Λύμπια και την Λάρνακα της Κύπρου.
Παράλληλα το Κορινθιακό Θέατρο «Βασίλης Ρώτας» καθιέρωσε στην Κόρινθο δύο θεσμούς που άφησαν εποχή στα θεατρικά δεδομένα της χώρας. Και πρώτα την Βαλκανιάδα θεάτρου, στην οποία μετείχαν κάθε χρόνο θεατρικά σχήματα ένα από κάθε Βαλκανική χώρα, Δηλαδή την Αλβανία, Γιουγκοσλαβία, Βουλγαρία, Ρουμανία, Τουρκία και Ελλάδα.
Ο θεσμός αυτός διήρκησε αρκετά χρόνια. Χαρακτηριστικό του ήταν ότι δεν υπήρχε διαγωνισμός με βραβεία, αλλά κάθε βράδυ μία χώρα παρουσίαζε την παράσταση της , ενώ την επόμενη ημέρα το πρωί γινόταν ανοιχτή συζήτηση και κριτική του έργου με τη συμμετοχή όλων των μελών των θιάσων. Μετείχαν δε στις συζητήσεις όχι μόνο μέλη των θιάσων, αλλά και άνθρωποι των γραμμάτων και της τέχνης και κρατικοί λειτουργοί στον τομέα του πολιτισμού και ειδικότερα της θεατρικής δημιουργίας, από κάθε βαλκανική χώρα.
Ο άλλος θεσμός που καθιέρωσε το Κορινθιακό θέατρο «Βασίλης Ρώτας»είναι το Φεστιβάλ Θέατρου που γίνεται κάθε Αύγουστο στην Κόρινθο.
Φέτος έγινε από 2-10 Αυγούστου και έλαβαν μέρος 8 θίασοι από την Ελλάδα και ένας θίασος από την Κύπρο.
Οι θίασοι διαγωνίζονται με θεσπισμένα χρηματικά βραβεία για τις τρεις καλύτερες παραστάσεις, και τιμητικά βραβεία για τους συντελεστές και τους ηθοποιούς, Το φεστιβάλ αυτό τείνει να μετατραπεί σε πανελλήνιο θεατρικό προσκύνημα, ιδίως από την στιγμή που η Κόρινθος απόκτησε το καινούριο θέατρό της. Ένα υπαίθριο κυκλικό θέατρο , με θαυμάσια ακουστική , σφηνωμένο σε μια βραχώδη πλαγιά στα Όνεια όρη, στο Δ.Δ. Εξαμιλίων. Λόγω της ωραίας αμφιθεατρικής του μορφής και θέσης, την θαυμάσια ακουστική του και την πανοραμική θέα προς την πεδιάδα και τον Κορινθιακό, είναι πραγματικό προσκύνημα στο ναό της θεατρικής τέχνης , όχι μόνο για τους μετέχοντες θιάσους , αλλά και για τους θεατές, που ανηφορίζουν προς το θεατρικό χώρο σαν να ανέρχονται σε «Πανελλήνιο Ιερό» της αρχαιότητας . Είναι θεατές αποφασισμένοι να δουν Θέατρο, το οποίο δεν το βλέπουν σαν χόμπι ξενοιασιάς, ούτε δίωρο λησμονιάς , ούτε διάλειμμα στην καθημερινότητα, ούτε λύση εναλλακτική, αλλά σαν συμμετοχή στα δρώμενα, διάλογο με τη σκηνή και μέθεξη σε ανώτερους διαλογισμούς. Και στη δημιουργία τέτοιου κοινού συνέβαλε τα μέγιστα το Κορινθιακό θέατρο « Βασίλης Ρώτας» είτε με θεατρικές παραστάσεις, Σεμινάρια και Συνέδρια, είτε με συνεχείς « Παραστάσεις» προς τους αρμόδιους φορείς για την δημιουργία θεατρικών χώρων.
Φυσικά στο Φεστιβάλ της Κορίνθου το Κορινθιακό Θέατρο «Βασίλης Ρώτας», ως διοργανωτής , παίρνει μέρος εκτός διαγωνισμού. Μετέχει όμως διαγωνιζόμενο σε Πανελλήνια Φεστιβάλ άλλων πόλεων, όπου έχει πάρει διακρίσεις:
Στην Ιθάκη, στην Κικίντα Γιουγκοσλαβίας, στην Καρδίτσα, στην Ορεστιάδα και στον Δήμο Ζωγράφου Αττικής.
Για να γίνει κατανοητός ο ρυθμός δράσης του Συλλόγου αναφέρουμε τις δραστηριότητες στο χρόνο που ζούμε, συμμετέχοντες στις εορταστικές εκδηλώσεις για τα 150 χρόνια από την ίδρυση της νέας πόλης της Κορίνθου:
-Στις αρχές του χρόνου Παρουσίασε το έργο « Οι Παλαιστές » του Στρατή Καρρά. Ένα έργο που τον περασμένο χρόνο είχε παρουσιαστεί σε 16 πόλεις και χωριά. Έτσι φέτος το παρουσίασε τον Γενάρη στο Ναύπλιο και τον Μάρτη στο Πολιτιστικό Κέντρο του Δήμου Αθηναίων.
-Στις 20 και21,του Φλεβάρη έγινε το Σεμινάριο Θεατρικής Παιδείας με θέμα :«Μήδεια» όπου έγιναν 5 εισηγήσεις, λειτούργησε θεατρικό εργαστήρι με θέμα « Το σώμα του Ηθοποιού στην Αρχαία Τραγωδία », όπου δίδαξε η ηθοποιός –σκηνοθέτης – καθηγήτρια της δραματικής σχολής « ΑΡΧΗ» Νέλλυ Καρρά και παρουσιάστηκαν από τον θίασο μας σε πρώτη εκτέλεση η μουσική και τα τραγούδια της τραγωδίας του Ευριπίδη «Μήδεια» σε μουσική σύνθεση της Γλυκερίας Μωραϊτάκη. 
-Ακολούθησαν οι παραστάσεις του έργου «Μήδεια» του Ευριπίδη σε πολιτείες και χωριά: Ξυλόκαστρο, Κόρινθος, Καίσαρι, Λαύκα Συμφαλίας , Δήμος Ταύρου Αττικής, Πιτσά Ξυλοκάστρου, Νεμέα,Αγιονόρι Χιλιομοδίου, Ιεράπετρα Κρήτης. Και πάλι Κόρινθος, Λύμπια και Λάρνακα Κύπρου, Δήμος Ζωγράφου. Τον Οκτώβρη έχει προγραμματιστεί να παρουσιαστεί στον δήμο Ίλιου Αττικής.
-Ακόμη, φέτος παρουσίασε και την κωμωδία του Κορίνθιου συγγραφέα Βασίλη Κωστάρα «ΜΕ ΑΡΙΘΜΟ ΠΡΩΤΟΚΟΛΛΟΥ». Η πρεμιέρα του έργου δόθηκε τον Μάη στην Κόρινθο και ακολούθησαν ακόμα δυο παραστάσεις στο Δημοτικό Θέατρο. Τον Ιούνη παρουσιάστηκε στις Φυλακές Κορίνθου ενώ στις Κυριακή 28 του Σεπτέμβρη θα παρουσιαστεί στο Ψάρι Στυμφαλίας και στις 25 του Οκτώβρη στην Νεμέα.
Αυτή ήταν σε γενικές γραμμές η πορεία του Κορινθιακού Θεάτρου « Βασίλης Ρώτας».
Μια πορεία δύσκολη αλλά με συνεχή ανέλιξη κατά την οποία ανέβασε δεκάδες θεατρικά έργα, όπου συμμετείχαν σε όλη αυτή την διαδρομή εκατοντάδες ερασιτέχνες ηθοποιοί και άλλοι συντελεστές της θεατρικής τέχνης .
Θα ήταν παράλειψη να μην αναφερθούμε ακόμα και στην παρουσία στη πόλη μας του κορυφαίου ποιητή της ρωμιοσύνης Γιάννη Ρίτσου, όπου μίλησε σε συνέδριο για τη ζωή και το έργο του Βασίλη Ρώτα, και απήγγειλε με μοναδικό τρόπο τα ποιήματα του « Ειρήνη» και « Γεια σου Μπάρμπα Βασίλη Αβασίλευτε».
Η πορεία αυτής της προσπάθειας δεν ήταν στρωμένη με ροδοπέταλα. Ιδιαίτερα τα πρώτα χρόνια όταν τα περισσότερα από τα ιδρυτικά μέλη είχαν κατέβει από το τρένο του Θεατρικού ομίλου Κορίνθου που οι περισσότεροι από αυτούς είχαν ιδρύσει στα 1968. Τότε, κυνηγήθηκε από την αστυνομία – όχι πάντα με την ευθύνη των αστυνομικών οργάνων. Δύο φορές απειλήθηκαν διπλωματικά επεισόδια: την πρώτη φορά στην έκτη Βαλκανιάδα θεάτρου στα 1986 , όταν άγνωστοι κατέβασαν και πήραν την τουρκική σημαία από την κεντρική πλατεία της Κορίνθου, και την δεύτερη φορά στα 1987 όταν ένα μέλος του Κορινθιακού Θεάτρου « Βασίλης Ρώτας» ζήτησε πολιτικό άσυλο στα Τίρανα της Αλβανίας, όπου έδινε παραστάσεις ό θίασος της Κορίνθου.
Ακόμη στην ταυτότητα του θιάσου πρέπει να σημειώσουμε το γεγονός του έρωτα και του γάμου ανάμεσα σε μέλη, τον θάνατο ενός μέλους , που έφυγε από τη ζωή νέος , προτού προλάβει να κοιμηθεί σε νυφικό κρεβάτι, ενώ είχε παίξει μεταξύ των άλλων ρόλων και τον ρόλο του γαμπρού σε 25 παραστάσεις.
Να σημειώσουμε την επαγγελματική σταδιοδρομία των παλιών μελών του θιάσου Παύλου Ορκόπουλου και Νίκης Χατζίδου που τιμούν το θέατρο και την πόλη μας ως επαγγελματίες ηθοποιοί , και την ίδρυση και λειτουργία από παλιά μέλη του Κορινθιακού Θεάτρου «Βασίλης Ρώτας», Πολυξένης Ορκοπούλου και Αλάξανδρου Ξανθάκη του Θεάτρου Περιγιαλίου και του Μιχάλη Καραχάλιου και της Πηγής Ρουστέμη του Θεάτρου «Ίριδα» Κορίνθου.
Το Κορινθιακό θέατρο « Βασίλης Ρώτας» όλα αυτά τα χρόνια κάνει σκληρά βήματα ανάμεσα στο άδειο ταμείο και στην ανάγκη για λαϊκή καλλιτεχνική δημιουργία. Η αντιμετώπιση των λειτουργικών του εξόδων, των εξόδων ετοιμασίας των θεατρικών έργων, των Σεμιναρίων και των Φεστιβάλ Θεάτρου, εξαρτάται από την σχέση που έχουν με την τέχνη και τον πολιτισμό, οι εκάστοτε Δημοτικές και Νομαρχιακές αρχές. Όσο για τα ταξίδια στη Ελλάδα και το εξωτερικό, αυτά γίνονται πολλές φορές με την οικονομική συμμετοχή των μελών. Από την ίδρυσή του στεγάζεται σε ένα παλιό νοικιασμένο μικρό χώρο που τον έχει μετατρέψει σε χώρο δημιουργίας.
Συνεργάζεται με τους φορείς της Τοπικής και Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης πάντα στη βάση της ελεύθερης σκέψης και της ελεύθερης διακίνησης των ιδεών σεβόμενο τον θεσμικό τους ρόλο.
Επιμένει, γιατί πιστεύει ότι ο Πολιτισμός είναι Κίνημα και όχι Κατάσταση.
Επιμένει, γιατί πιστεύει ότι η Τέχνη είναι Πορεία και όχι Λιμάνι.
Επιμένει γιατί είναι ένα Θέατρο απ΄το Λαό για το Λαό.
παύλος καράγιωργας
1 σχόλιο:
Δεν μπόρεσα να βρω διεύθυνση σπιτιού ή στο AXION της κυρίας Ορκοπούλου για να της το απευθύνω,έτσι το βάζω εδώ που είναι πολύ πιθανό να το δει.
Κυρία Πολυξένη Ορκοπούλου
είδα από κάποιο σημείο και μετά την πρώτη σας εκπομπή «Χαμόγελο στον Πολιτισμό»Ο πολιτισμός είναι Υλικός και Πνευματικός
Πολλές οι εκπομπές σε όλη την Ελλάδα που αποκαλούνται πολιτιστικές.
Πόσες όμως είναι πράγματι προάγουν τον πολιτισμό αντί να επιδείχνουν γελοιωδώς υπερήφανες τα χαμερπή υποκατάστατά του;
Μπορείτε να μιλάτε για τα ήθη και για τα έθιμα-είναι πολιτισμός.
Μπορείτε να μας απασχολείτε με την επιστήμη και τα επιτεύγματά της.-είναι πολιτισμός.
«Μέσα» θα ήσασταν και αν εκθειάζατε τα τεχνικά έργα και τους δημιουργούς τους.
Θα μπορούσατε επίσης να βάλετε φουστανελάδες να χορεύουν τσάμικα και συρτά.-πολιτισμός κι αυτός.
Όμως από τέτοια φτηνά έχει χορτάσει ο λαός. Έχει παραπαχύνει μάλιστα σε σημείο που να έχει ατροφήσει το Πνεύμα σ’ αυτόν. Ο τόπος έχει γεμίσει από «δρώμενα» (αν ξέρατε πόσο καλό θα κάνατε αν δεν ξαναχρησιμοποιούσατε αυτή τη λέξη στις εκπομπές σας…),που αν τα στύψεις όλα ενός καλοκαιριού, δε βγάζεις ούτε πέντε λεπτά σοβαρότητας.
Στον πνευματικό Πολιτισμό πρέπει να στραφείτε αν θέλετε να μιλήσετε για Πολιτισμό.
Να μην αναμασήσετε ό,τι άφθονο προσφέρει μια παρακμάζουσα Ελλάδα, αλλά να συμμετάσχετε στη δημιουργία μιας, έστω υποφερτής πνευματικά Ελλάδας.
Οι χορωδίες, οι αιμοδοσίες, οι χοροί, ας αναφέρονται αν σας το επιβάλουν, μα η βαρύτητα ας δοθεί στην ουσία, σε κείνο που μας λείπει, στο δύσκολο, στο άξιο, στο ζητούμενο σήμερα για την Ελλάδα.
Και ας μην είναι ο προορισμός των εκπομπών σας να συμμετέχουν σ’ αυτές πέντε-δέκα άνθρωποι πάντοτε οι ίδιοι-ο πολιτισμός δεν είναι πολιτισμός όταν περιορίζεται σε δέκα ή πενήντα ή εκατό άτομα του Άσσου ή όποιας άλλης πόλης, όπως δημοκρατία δεν είναι η εφαρμογή των δημοκρατικών αρχών σε μια μικρή κοινότητα. Και δημοκρατία και πολιτισμός, υφίστανται μόνον όταν συμμετέχει σ΄ αυτές ο λαός. Αλλιώς είναι μια παρωδία τους ή ένα ευλόγημα μερικών γενείων.
Και ευχής έργο θα ήτανε η εκπομπή σας, με την εμβέλεια που εξ ορισμού και θέσεως έχει, να κινητοποιήσει τους δημότες του Άσσου-και όποιων άλλων περιοχών της Κορινθίας- για συμμετοχή τους στην παραγωγή πνευματικού πολιτισμού,
Άσημοι, νέοι ή μεγαλύτεροι, ασχολούνται με το Πνεύμα. Γράφουν, ζωγραφίζουν, σκέπτονται, φιλοσοφούν, οραματίζονται. Η προσφορά σας θα είναι, αν θελήσετε να υπάρξει, να τους βρείτε, να τους προβάλετε, να τους κάνετε πρότυπα και για άλλους, να τους ενθαρρύνετε, να τους αναδείξετε, να τους δείξετε ότι δεν πρέπει να κρύβονται, αλλά να παρουσιάζονται με όλη τη σοβαρότητά τους και με όλη την αξία τους μπροστά σε μια κοινωνία που έχει πάρει το δρόμο του Χαμού.
Σας δίνει τη δυνατότητα η εκπομπή να συνεγείρετε τα νιάτα και να τα οδηγήσετε στον αγώνα του πνευματικού πολιτισμού-ήδη είμαστε πνιγμένοι από τόσους άλλους αγώνες΄ ρίξτε μια σχεδία στο ψυχοφθόρο πέλαγος. Οργανώστε συνάξεις σε διάφορα σημεία της πόλης-σε κλειστούς χώρους το χειμώνα, σε ανοιχτούς την Άνοιξη και το καλοκαίρι-του Άσσου και του Λέχαιου-συνάξεις που σαν σκοπό τους θα έχουν την ανατροπή του μέχρι τώρα ισχύοντος καθεστώτος «πολιτισμού».
Μικροί και άσημοι ας είναι οι καλεσμένοι σας. Είναι προτιμότερο όμως το κάτι από το Τίποτα.
Γιατί ένα Τίποτα μεγάλο θα είναι οι εκπομπές σας αν δεν έχουν αυτά τα στοιχεία που, καθυστερώντας σας ίσως από τις δουλειές σας, σας έκανα να διαβάσετε.
Και ας είναι η προσπάθειά σας η συμμετοχή όλο και περισσότερων στις εκπομπές σας. Συμμετοχή δημιουργών πνευματικού πολιτισμού. Και μάλιστα όχι πνευματικού πολιτισμού άλλων εποχών. Γιατί ο πνευματικός πολιτισμός, αντίθετα με τον υλικό πολιτισμό, δεν κληρονομείται. Μία χώρα, μία πόλη, ένας τόπος, παράγει ο ίδιος , τώρα, πνευματικό πολιτισμό, ή δεν έχει πνευματικόν πολιτισμό.
Αν ο Άσσος ή το Λέχαιο έχει, αναδείξτε τον.
Αυτό είναι το καθήκον της εκπομπής σας.
Ένας ακροατής της πρώτης σας εκπομπής.
Δημοσίευση σχολίου