28 Μάρτη - Ο 2ος γιορτασμός της Παγκόσμιας μέρας Θεάτρου Σκιών

Την μέρα αυτή διαβάζεται κάθε φορά το μήνυμα που θα γράφει ο Πρόεδρος του
Πανελλήνιου Σωματείου Θεάτρου Σκιών ή εξέχουσες προσωπικότητες όπου παίζεται
παράσταση Θεάτρου Σκιών. Επίσης οργανώνονται ημερίδες και διαλέξεις ενώ στα μόνιμα θέατρα η είσοδος θα είναι ΕΛΕΥΘΕΡΗ
Οι καραγκιοζοπαίχτες τιμούν την ημέρα αυτή με παραστάσεις, ομιλίες και αναφορές.

φώτογρφία από παράσταση - τελετουργία σκιών, μοναχών βουδιστικού μοναστηριού της Ταϋλάνδης

Μήνυμα του προέδρου του ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟΥ ΣΩΜΑΤΕΙΟΥ ΘΕΑΤΡΟΥ ΣΚΙΩΝ

Αγαπητοί συνάδελφοι. Φίλοι της λαϊκής μας παράδοσης.
Φέτος γιορτάζουμε για δεύτερη χρονιά την 28η Μάρτη σαν παγκόσμια μέρα θεάτρου σκιών πράγμα που αναφέρεται πλέον και στο νέο καταστατικό του σωματείου μας που τέθηκε σε ισχύ από τον προηγούμενο μήνα. Παράλληλα γίνονται συνεννοήσεις ώστε η ημέρα αυτή να υιοθετηθεί από την UNESCO και ο εορτασμός να γίνεται συντονισμένα και από τα θέατρα σκιών του πόλοιπου κόσμου.
Το πρώτο στίγμα για θέατρο σκιών στην Ελληνική αρχαιότητα το δίνει ο Πλάτωνας, με την αφήγησή του στον μύθο του σπηλαίου:
«Σε μια σπηλιά κάτω από τη γη, που έχει την είσοδό της ανοιγμένη στο φως, ζουν από παιδιά άνθρωποι αλυσοδεμένοι από τα πόδια και τον τράχηλο. Πίσω τους, ψηλά και σε απόσταση, υπάρχει φωτιά αναμμένη και στο ενδιάμεσο ένας δρόμος, κατά μήκος του οποίου βρίσκεται ένας μικρός τοίχος, όπως τα παραπετάσματα των θαυματοποιών. Πίσω απ΄ τον τοίχο περνούν άνθρωποι μεταφέροντας πάνω από το ύψος του κάθε λογής αντικείμενα, καθώς και ομοιώματα ανθρώπων και ζώων. Οι σκιές τους προβάλλονται χάρη στο φως της φωτιάς στο βάθος του σπηλαίου, το μοναδικό οπτικό πεδίο των δεσμωτών. Ανήμποροι να κινηθούν και
περιοριζόμενοι στη φυσική τους όραση οι έγκλειστοι νομίζουν πως οι σκιές είναι τα ίδια τα αντικείμενα και ο αντίλαλος από τις ομιλίες εκείνων που κινούνται πίσω από το τοιχίο, η φωνή των σκιών.»
Αυτές τις σκιές, μέσα από τους αιώνες καλούμαστε να εμψυχώνουμε σήμερα με το δικό μας θέατρο.
Στις μέρες μας, το φως των ηλεκτρικών λαμπτήρων αντικατέστησε την αρχική φωτιά και το λευκό πανί της σκηνής τους τοίχους της σπηλιάς. Άρα η αυτός ο μύθος μάς υπενθυμίζει ότι η τεχνολογία και ο νεωτερισμός, δεν πρέπει να θεωρείται ως απειλή αλλά ως συνδετικό στοιχείο. Σήμερα η ηλεκτρική λυχνία είναι σε πορεία αντικατάστασης από το φως του LED, που όμως μέσα από τον ορθό λόγο, την ορθή θεατρική πράξη, μπορεί να είναι η φωτιά από τους δαυλούς του Πλάτωνα που αν δεν προσέξεις μπορεί και να καείς.
Έχουμε στα χέρια μας ένα θέατρο που απειλείται πάντα από τον αφανισμό του, ειδικά μετά την άνοδο του κινηματογράφου, της τηλεόρασης και, στις μέρες μας, των ψηφιακών μέσων.
Το Θέατρο όπως έχουν τονίσει παλαιότερα και άλλες διεθνείς θεατρικές προσωπικότητες, γενικότερα έχει ορατούς εχθρούς: Την έλλειψη της καλλιτεχνικής παιδείας στην παιδική ηλικία που εμποδίζει την ανακάλυψη και την απόλαυσή του, τη φτώχεια που εισβάλλει στον κόσμο, κρατώντας το κοινό μακριά. Και ας μη στεκόμαστε μόνο στους εξωτερικούς παράγοντες. Ορατοί εχθροί είναι και η προχειρότητα που κάποιο επιδεικνύουν, ο ευκαιριακός επαγγελματικός προσανατολισμός, και φυσικά η αδιαφορία και η ολιγωρία των κυβερνήσεων που θα έπρεπε να το προωθούν.
Έχουμε στα χέρια μας ένα θέατρο που δεν έχει συγγραφέα, δεν έχει ηθοποιούς δεν έχει τεχνικούς.
Για αυτό εμείς οι άνθρωποι που ζωντανεύουμε τις σκιές, θα πρέπει να ζούμε μαζί με το λαό.
Να μεταγγίσουμε τον πόνο και τα βάσανα που υπάρχουν γύρω μας, αλλά και να ξεκλέβουμε μια αχτίδα ελπίδας μέσα στο χάος και τον εφιάλτη της καθημερινής ζωή μας.
Να σεβόμαστε και να εμπιστευόμαστε την ευφυΐα του θεατή, ο οποίος είναι σε θέση να διακρίνει το σχήμα της ανθρωπότητας μέσα από αυτό το αέναο παιχνίδι φωτός και σκιάς.

Καλό γιορτασμό!

Ο Πρόεδρος
του Πανελλήνιου Σωματείου Θεάτρου Σκιών
Πάνος Καπετανίδης