Σάββατο 13 Δεκεμβρίου 2008

Δον Κιχώτης

Χθες το βράδυ γύρισε σπίτι από την πρόβα. Ξέρεις, εδώ και λίγο καιρό ετοιμάζουνε τον Δον Κιχώτη. Στο δρόμο ο αέρας μύριζε θάνατο και δακρυγόνα. Κάποια παιδιά έτρεχαν στα στενά της πόλης και άναβαν φωτιές. Πριν κοιμηθεί χάζεψε λίγο στην τηλεόραση: κάμποσοι καλοντυμένοι κυρίοι και κυρίες φώναζαν διαρκώς και από τα μάτια τους έτρεχαν δάκρυα ψεύτικα. Αποκοιμήθηκε και τον επισκέφτηκε στον ύπνο του κάποιος Δον Κιχώτης γεννημένος στην Αργεντινή.Εγραφε ένα γράμμα στους γονείς του.






Αγαπημένα μου γερόντια,

Νιώθω και πάλι κάτω από τις φτέρνες μου το ανεβοκατέβασμα των πλευρών του Ροσινάντε (1). Ρίχνομαι πάλι στους δρόμους με την ασπίδα μου στα χέρια.
Σας έγραψα κι ένα άλλο αποχαιρετιστήριο γράμμα, πάνε τώρα δέκα χρόνια από τότε. Καθώς θυμάμαι, λυπόμουν που δεν ήμουν καλύτερος στρατιώτης και καλύτερος γιατρός. Το τελευταίο δεν με ενδιαφέρει πια, μα στρατιώτης δεν είμαι τόσο κακός.
Ουσιαστικά, τίποτε δεν έχει αλλάξει, εκτός από το ότι είμαι πολύ περισσότερο συνειδητοποιημένος. Ο μαρξισμός μου έχει βαθιές ρίζες και έχει εξαγνισθεί. Πιστεύω στην ένοπλη πάλη σαν μοναδκή λύση για τους λαούς που αγωνίζονται για την απελευθέρωσή τους και είμαι συνεπής με τις πεποιθήσεις μου. Πολλοί θα με πουν τυχοδιώκτη και είμαι, μόνο που είμαι άλλου είδους τυχοδιώκτης, ένας από εκείνους που προβάλλουν τα στήθη τους για να αποδείξουν τις αλήθειες τους.
Ίσως αυτό το γράμμα να είναι και το τελευταίο. Δεν το αναζητώ. Βρίσκεται, όμως, μέσα στον λογικό υπολογισμό των πιθανοτήτων. Αν γίνει έτσι, σας στέλνω τον τελευταίο μου χαιρετισμό.
Σας αγάπησα πολύ, μόνο που δεν ήξερα να εκφράζω την τρυφεράδα μου. Είμαι υπερβολικά αυστηρός στις πράξεις μου και πιστεύω ότι μερικές φορές δεν με καταλάβατε. Δεν ήταν εύκολο να με καταλάβετε, παρ΄ όλα αυτά πιστέψτε με. Μόνο σήμερα.
Τώρα, μια θέληση που σφυρηλάτησα με χαρά καλλιτέχνη θα στηρίξει κάποια αδύναμα πόδια και κάποια κατάκοπα πνευμόνια, θα το κάνω.
Να θυμάστε πού και πού αυτόν το μικρό κοντοτιέρο (2) του εικοστού αιώνα. Φιλιά στη Σέλια, τον Ρομπέρτο, τους Χουάν Μαρτίν και Πατοτίν, την Μπεατρίς, σε όλους.
Ένα μεγάλο αγκάλιασμα για σας, από τον άσωτο και πεισματάρη γιο σας,

Ερνέστο


Ξύπνησε ιδρωμένος και έτρεξε να βρει εκείνα τα στεναχωρημένα παιδιά.

1. Ροσινάντε: Το άλογο του Δον Κιχώτη
2. condotiero: Επικεφαλής στρατιωτικής ομάδας που εκστράτευε σε διάφορες περιοχές και χώρες στον μεσαίωνα

Δεν υπάρχουν σχόλια: